Ben ik weer!

Hoi Lieve allemaal,

Ja, het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven want het is ook zo druk geweest de laatste tijd. Het begon natuurlijk met de gezellige drukte voor onze bruiloft en niet zo lang daarna waren we weer even in Nederland, Praag en de UK voor bruiloften van onze oud vrijwilligers :) Wat was het super om iedereen weer te zien!

Ondertussen zijn we al weer 2 maanden terug waarvan Sanju al zowat een maand op trek is geweest haha. Heel erg gezellig hier zo alleen. De eerste keren vond ik het echt verschrikkelijk als Sanju voor een week op pad was maar gelukkig begin ik het steeds ietsjes makkelijker te vinden. Ik durfde voorheen nooit echt alleen naar nieuwe plekken te gaan en dat doe ik nu wel! Ik zorg dat ik elke dag na werk wat te doen heb of iemand ontmoet en rij zo naar delen waar ik nog nooit ben geweest en verdwaal ondertussen wel tig keer. Maar weet ook altijd de weg weer terug te vinden! Het zijn van die kleine dingetjes waar ik dan zo trots ben op mezelf haha. Zo rij ik nu ook met gemak met iemand bij me achter op de scooter met koffer en al!

Razu had vorige week een wedstrijd van de Iranese sport Zurkanineh. Ja, de naam is apart en trust me de sport is nog veeeeeel aparter. Het is hilarisch hoe dingen hier in Nepal / Azie werken. Het was dus een serieuze wedstrijd met andere Aziatische landen die naar Nepal vlogen voor de wedstrijd. Nepal's team waren gewoon een bij elkaar geplukt groepje vrienden die helemaal niet sportief waren en ook was 2 maanden voor de wedstrijd waren begonnen met trainen. Ik was weer alleen die dag en wou Razu natuurlijk ook graag supporten dus ik was naar het stadium gereden. Bij de opening waren er allerlei landen vermeld die mee deden en ik keek om me heen en kon maar 2 landen zien. Afghanistan en India waren nog aan het vliegen terwijl de wedstrijd al begonnen was! Dus die kwamen halverwege een keer binnen vallen en moesten gelijk deelnemen. India had overigens helemaal niet geoefend en werd bij elke ronde gelijk afgefloten en op een begeven moment hoefden ze het zelfs niet meer te proberen van de jury haha. De jury bestond uit Iranesen en man je had hun hoofden soms eens moeten zien. Sri Lanka was wel 2 dagen voor de wedstrijd begonnen met oefenen en werd ook meer afgefloten dan dat ze mochten spelen en eerlijk gezegd Nepal ook. Afghanistan, Bangladesh en Pakistan waren echte professionele spelers en hadden zelfs masseurs en de hele rutemetuut. En Nepal niks en mocht zelfs alle onderdelen naar binnen slepen. Man oh man wat hou ik toch van dit land haha.

We zijn nog druk bezig met alle randvoorwaarden voor onze INSPIREbakery! Helaas door alle festivals die we nu hebben gehad en aangezien Sanju vaker weg is dan thuis gaat alles wel wat langzamer en we wachten ook nog op onze financiële plan en dan moeten we nog het laatste "beetje" geld binnenhalen en zijn we financieel voor het hele jaar gedekt! :) Ik in november alvast een oven aan te kunnen schaven en dan ga ik al met de jongeren beginnen met het trainen bij ons thuis. De baksel die we dan maken die wil ik dan aan hotels en restaurants verkopen en hopelijk willen ze blijvend baksel van ons kopen in het toeristenseizoen. Zou dat niet geweldig zijn?! Dus zo ben ik druk met allerlei ideeen en hoe we het vorm gaan geven. De lay out van de bakery heb ik ook al helemaal in mijn hoofd, kan niet wachten om te starten! Heb al samen met mamma in Nederland allerlei frustel decoraties gehaald bij de Action natuurlijk dus dat ligt te wachten tot het opgehangen mag worden!

Ik ben wel met een nieuwe baan begonnen. Ik werk nu ook in het kinderziekenhuis op de brandwonden afdeling als muziektherapeut. Super heftig maar ook zulk dankbaar werk. De eerste keer moest ik wel even slikken toen ik alle wonden zag en hoeveel die kids wel niet hadden. Het zijn vaak jonge kinderen 1/2 jaar die hete vloeistof over zich heen hebben gehad. En nu de winter eraan komt betekend het alleen maar dat we nog meer patienten gaan krijgen en dat was gister al te merken helaas, het dubbele aantal patiëntjes. Dat komt omdat wij hier geen centrale verwarming hebben en er dus vuurtjes gemaakt gaan worden en dat gaat blijkbaar best wel vaak mis. Er zijn zusters die echt geweldig met de kinderen omgaan en mij met de muziek steunen en veel met de kids praten als afleiding maar damn ik heb ook zusters gezien die zo verkeerd omgaan met de kinderen en alles heel snel doen om er van af te zijn en de kinderen gewoon krijsen van de pijn. Of ouders die instorten en harder aan het huilen zijn dan de kinderen of vaders die niet zo goed weten hoe ze hun dochter moeten steunen en kei leuk met de zuster aan het praten is in plaats van zn dochter steun te geven. Hierdoor heb ik wel een mooie band opgebouwd met 2 al wat oudere meisjes. Was toevallig dezelfde dag dat ik maar hun hand ben gaan vasthouden en ze hard mochten gaan knijpen omdat er niemand anders voor hun was. En gister hoefde ze hun wonden niet schoon te maken waardoor ik gewoon met ze heb kunnen praten en we muziek hebben gemaakt en was zo mooi om te zien dat ze me vertrouwde en ook wel echt steun aan me hadden. 1 meisje is pas 10 jaar of zo en heeft beiden benen 30% verbrand, heel erg, ze heeft zelfs een huidoperatie moeten hebben en heeft dagen hoge koorts gehad waarvan we dachten dat ze het misschien niet ging halen maar ze doet het nu super goed. Het zielige is dat haar ouders er nooit zijn. Haar 14 jaar oude zus zorgt elke dag, de hele dag voor haar....kan je toch niet geloven. Ouders moeten blijven werken om geld te verdienen en dus moet de andere dochter maar voor haar zorgen. Dus als ik er dan voor hun kan zijn, krijg ik heel veel energie van en natuurlijk als ik tijdens de behandeling ervoor heb kunnen zorgen dat de kids afleiding hadden, ademhaling weer heb kunnen reguleren en ik vertel ze altijd wat de zusters aan het doen zijn en wat er nog moet gebeuren zodat ze mentaal erop kunnen voorbereiden. Grappig hoe snel je al door hebt wat de zusters allemaal moeten doen en hoede behandeling in elkaar zit. Ben nog niet flauw gevallen maar als ze de huid ervan af trekken moeten ik toch wel even weg kijken....

Ons kleine nichtje is zo schattig! Ja, wie had dat ooit gedacht dat ik zo gek op kleine kindjes zou zijn. Ook niet alle kindjes hoor. Maar Situ is mijn schattig en Nova natuurlijk ;) Helaas heeft ze al wel op me geplast.... Baby's dragen hier geen luiers dus het is altijd een verrassing wanneer er wat komt en wat het dan is! ;) Gatverdamme, daar kan ik niet aan wennen en dus haha heel erg maar als ik er ben doet mijn schoonzus wel een luier om. Geen idee hoe ze die betalen maar blijkbaar kunnen ze er wel een paar veroorloven en heb ik dus geluk?!

Over geluk gesproken. We hebben net het festival gehad waar we alles worshippen en dus dankbaarheid tonen naar onze werktuigen, voertuigen en familie. Nu is dit het derde jaar voor mij om te vieren en het eerste jaar mochten we onze scooter niet worshippen omdat we niet naar Chobar konden. Als we het ritueel bij ons thuis zouden uitvoeren dan zou dat betekenen dat we niet meer bij de familie horen, en dat willen we natuurlijk niet. Dat jaar heef onze scooter het super gedaan! Vorig jaar waren we wel in Chobar en kreeg onze scooter fruit, bloemetjes en wat mooie strikjes om de spiegel en een tika. De volgende dag toen we naar vrienden moesten voor weer een ritueel was de achterband leeg..... Dit jaar maakte ik al de grap als het nu weer gebeurd gaan we onze scooter niet meer worshippen en wat denk je? Ja, hoor. De volgende dag was de achterband weer leeg. Volgens mij brengt het voor ons dus alleen maar ongeluk haha

We hebben het heerlijk druk met vrijwilligers, 6 op het moment. Ook al nieuwe stagiaires voor volgend schooljaar, super leuk! Volgende maand ga ik naar India voor een congres over Music Education with Special Needs. Helemaal mijn ding natuurlijk dus super dat ik daarvoor ben uitgenodigd en daar een spreker ben. Moet daar nog wel aan wennen hoor om als de deskundige gezien te worden. Maar he, weer een gratis reisje dus die sla ik natuurlijk af! Hoop nu dat ik ook nog eens op congres wordt uitgenodigd in landen waar ik nog nooit geweest ben ;)
Ik ben ook weer gevraagd voor het congres in Nederland waar ik afgelopen jaar ook naartoe ben geweest. De stagiaires die volgend schooljaar komen waren toen mijn deelnemers op het congres :) Ze moeten alleen het budget nog bekijken dus allemaal even duimen dat ik met Eef's verjaardag weer in Nederland ben :)

Ik ga zo een "kookcurcus" verzorgen voor onze vrijwilligers dus ik ga boodschappen doen. Hopelijk tot snel! - blijven duimen :) xxx