bruiloft en nog veel meer!

Het is weer even een tijdje geleden maar ja we zijn ook erg druk geweest. Waarmee? ONZE BRUILOFT!

Ik moet eerlijk zeggen dat de hele periode vanaf het moment dat de eerste gasten aankwamen tot men weer vertrok, een grote waas is geweest. Er is zoveel gebeurd, zoveel gedaan en met zoveel lieve mensen! Het is dan ook onmogelijk om dat nu allemaal te beschrijven. Alleen dat het een geweldige tijd is geweest. Dat we geluk hebben met zoveel mensen om ons heen die voor ons helemaal naar Nepal zijn gevlogen en dat we getrouwd zijn en dat we keiveel sightseeing hebben gedaan. Ja, we hadden een druk schema voor onze gasten want er mag niks gemist worden van het mooie Nepal! We zijn zelfs met iedereen een school gaan schilderen HA als je denkt dat je alleen gast bent dan heb je dat mooi mis, hup aan het werk!

De eerste dag van de bruiloft was uhm iets minder leuk haha. Het begon al met dat de kapster anderhalf uur te laat was want die was nog aan het ontbijten. Toen ik eindelijk met mamma weer aankwam in het dorpje werd ik gelijk naar binnen gebracht en in een kamer gezet. Ik had geen idee wat er ging gebeuren en wanneer. De traditie is ook dat je niet mag eten tot na het ritueel. Dus we waren al om 7u s ochtends op gestaan, even goed om te weten. De ceremonie werd gestart door de priester en pappa en mamma die van alles moesten doen. Ik heb dit dus helaas niet meegemaakt omdat ik in die kamer zat. Ik heb alleen maar gehoord dat het keiveel was en men wel medelijden had met hun! Het duurde overigens ook echt keilang. Terwijl ik dus muziek hoorden, zat ik een beetje ter verhongeren, chagrijnig te worden van de honger en hitte en me te vervelen. Leuk he een bruiloft. Nou toen mocht ik eindelijk naar buiten! Ik heb geen idee wat voor betekenis alle rituelen hadden. Uiteindelijk hebben wij ook nog van alles moeten doen voordat de ceremonie over was en we lekker mochten dansen! Samen met de lokale band en alles gasten dansend een rondje om het dorp gemaakt om bij het familiehuis aan te komen. Daar moesten ook weer rituelen worden uitgevoerd om mij te verwelkomen in het huis. Zo werd ik aan mijn sari vastgehouden met een sleutel en naar binnen getrokken. Binnen in het huis moesten Sanju en ik van hetzelfde bord eten want dit betekende ook dat we getrouwd waren. Helaas mochten we maar één hapje nemen. En moest ik nootjes aan alle familieleden geven. En toen was het eindelijk tijd om te eten. Hoe laat was dat?! 7 uur s avonds!!!! Dus 12u zonder eten, damn. En toen had ik natuurlijk geen honger meer haha.

Maar de tweede dag was geweldig! Heerlijk rusten met iedereen omgekleed en make-up allemaal zelf gedaan, potato had mijn haar heel mooi gedaan! Toen begon de photoshoot, wat natuurlijk ook weer later dan gepland begon. En toen PARTY! Eerst op mijn mooie troon mogen zitten. Het duurde uiteindelijk toch wel even voordat ik daar vanaf mocht en iedereen had begroet. Maar toen heerlijk tot het einde met iedereen gedanst, zo magisch! Volgens mij was het een geslaagde dag! We zijn enorm verwend door iedereen! :) :) :) :) :) en ik kan maar blijven herhalen hoe blij ik was met iedereen die is gekomen <3

De rest van de week zijn we met iedereen naar Pokhara geweest, de zonsopgang gezien over de sneeuwtoppen. En zijn we nog naar een oud stadje geweest en naar SSDRC, mijn schooltje. Oh en strijkkralen geïntroduceerd aan de dove kids. Ze vonden het geweldig! Waren helemaal verbaasd hoe het werkte en vol ongeloof!

Het is nu bijna 3 weken geleden dat de laatste gasten zijn vertrokken en we weer gewoon aan het werk zijn. En jeetje, wat zijn er weer veel nieuwe projecten op ons pad gekomen!

Zo heb ik weer als figurant in een UK serie gespeeld en samen met de crew en acteurs uit geweest!

In samenwerking met de overheid gaat SSDRC een boek schrijven over effectieve therapieën voor autistische kinderen. Waarvan ik 4 therapieën mag beschrijven waaronder natuurlijk muziektherapie! Aankomende zondag is een fotoshoot voor de foto's die in het boek komen. Mijn eerste publicatie van mijn vakgebied, zo gaaf! Alhoewel ik aan de andere kant niet helemaal achter de inhoud van het boek sta, namelijk omdat SSDRC, Sabita, dit alleen maar doet om te laten zien hoe goed SSDRC is en wat ze allemaal aanbieden terwijl we verder helemaal geen andere therapieën aanbieden. Ik begin een beetje irritatie te krijgen nu ik al zo lang daar werk en ik zie hoe het allemaal in zijn werk gaat. Sabita de directrice wil nogal graag in de picture staan, wat goed is, alleen verstrekt ze allemaal verkeerde informatie en gaat het alleen maar over haarzelf. Ze geeft ook geen aandacht aan het verbeteren van haar school, alleen maar aan de publiciteit. Ik heb haar hier nu al een paar keer op aangesproken en dat word er gelogen en wanneer ik dat terug geef, krijg ik geen reactie meer. Erg jammer want de kinderen lijden hieronder en de docenten hebben dus ook niet de juiste intenties.

Elisa, een oud vrijwilliger van Sanju's oude werk was hier 2 weken geleden. Zij runt een children's home in Patan. Er is altijd gedoe geweest met dat kindertehuis met de mamma die sjoemelt en niet voor de kinderen zorgt. Dus besloot Elisa om niet meer samen te werken met dat tehuis en een eigen te starten en met de vraag of Sanju en ik die willen managen. WOW! We moeten dus alles opzetten van huis zoeken, naar personeel zoeken, de kinderen selecteren, school zoeken, boardmembers zoeken en zorgen dat het geregistreerd is. Nadat alles is opgezet zullen we wekelijks langsgaan om te kijken of alles loopt en natuurlijk activiteiten ondernemen met de kids. Maar het is nogal een hele onderneming! Wel krijgen we hier salaris voor en dat kunnen we goed gebruiken! En dat zorgt er ook voor dat we meer ruimte in ons budget gaan krijgen om meer personeel aan te nemen :) We gaan groeien! Ik ben erg benieuwd hoe dit allemaal gaat lopen. Het is nogal vers natuurlijk en er komt een hoop regelwerk bij kijken. Op het moment is het alleen maar afwachten op reacties. Maar ik kan niet wachten om met de kids aan de slag te gaan en samen het huis te gaan versieren en de kids te leren kennen!!

Gister ben ik benaderd om een grote charity event hier te hosten en te helpen organiseren. Het gaat een fashionshow worden met beroepskleding dat word gemaakt door vrouwen. Het is dus voor women empowerment! Het word nogal groots aangepakt met internationale artiesten en grote piefen die allemaal zouden moeten komen. Wat ik dus moet gaan regelen onder anderen. Nog nooit gedaan! Dus ik vind het erg spannend maar ik denk dat ik hier alleen maar van kan leren om straks ook events voor INSPIREnepal te kunnen gaan organiseren! Daarnaast verwachten ze 6 miljoen rupees op te gaan halen en zal INSPIREnepal een deel van de opbrengst krijgen! Sandra, een australische vrouw die de women empowerment project leidt, ken ik al een tijdje en ik had haar vertelt over mijn wens om een eigen centrum te starten voor special need kids en de opbrengst van dit event gaat dus naar mijn wens!!! Dus nog meer motivatie om hard te werken aan dit event en te zorgen dat het een groot succes word. Ik heb nog geen idee wat hier allemaal bij komt kijken. Ik weet alleen dat ik veel moet gaan praten op het event en daarvoor moet gaan netwerken natuurlijk en zorgen dat er veel sponsors komen. Ik hou jullie op de hoogte!

Gooi ik er zomaar even tussendoor dat ik een wens heb om mijn eigen centrum te starten.... Moet ik daar natuurlijk ook even iets meer over vertellen. Omdat ik niet verder vooruitkom bij SSDRC omdat men niet gemotiveerd is en ik ze blijkbaar niet gemotiveerd kan krijgen, zie ik er tegen op om daar te werken. Ik zie zoveel dingen die anders moeten en ook kunnen en ik heb zoveel kennis wat ik zou kunnen delen. Wanneer het mijn eigen centrum is, kan ik mensen selecteren die gemotiveerd zijn en ze ook vaardigheden aanleren. Hoe zie ik dit voor me? Ik heb het idee nog niet zo lang maar ik zie het centrum al helemaal voor me! Ik wil het geen school noemen omdat ik meer wil focussen op de therapieën en de creatieve kant. We hebben zoveel vrijwilligers en stagiaires als therapeuten en social workers dat we veel verschillende therapieën zouden kunnen aanbieden en kennis.  Ik wil dus ook veel individuele aandacht aan de kinderen geven door middel van de therapieen. En daarnaast in de "klas" veel creatieve activiteiten met de kids doen om hun ontwikkeling te stimuleren. Zo zie ik dingen voor me als een ballenbak voor sensory en een glijbaan buiten voor de motoriek, veel dansen, toneel, muziek, knutelsen en sporten. Ik kan het nog niet goed beschrijven dus daar moet ik nog even aan gaan werken maar in mijn hoofd zit het al! Nu ik mijn wens heb uitgesproken wil ik ook gaan proberen om het werkelijkheid te gaan maken. Alhoewel dit dan wel een super groot project zal worden! Moet veel voor geregeld gaan worden en we moeten weer voor geld zorgen en ook zorgen dat we genoeg maandelijks inkomsten krijgen om het te kunnen runnen. Dus ik ben voorzichtig al aan het rondkijken naar mogelijkheden en een plan aan het schrijven. Fingers crossed! Zou toch geweldig zijn als dit werkelijkheid zou worden!

Ondertussen zijn we aan het proberen om deze zomer naar Nederland te komen voor twee bruiloften van oud vrijwilligers en Sanju's beste vriendin. Maandag horen we of Sanju zijn visum heeft gekregen voor Nederland en dan kunnen we de aanvraag doen voor het visum voor Engeland. Want daar woont zijn beste vriendin en vind de bruiloft plaats. Dus nogmaal fingers crossed dat het gaat lukken!

Oh, nog een grappig feitje. Mijn vriendin Malou kwam voor onze bruiloft hier naartoe en vanaf dag 1 zijn zij en Razu (ons personeel) een setje! Weer een Nederlands -Nepalees koppeltje!

Morgen gaan we met de kids van het tehuis naar de dierentuin. Ja, er is hier een dierentuin! Nog nooit naar geweest dus ook ik ben nieuwsgierig en kijk er naar uit!

Volgens mij heb ik wel weer genoeg getypd..... Hopelijk tot snel! xxxxxxxx