Het is alweer november

Gelukkig nieuw jaar allemaal! Ja ja, 2 dagen geleden hebben wij Newari nieuw jaar gevierd. Welkom terug in de tijd want het is nu 1173! Hier doen ze niet aan vuurwerk maar de hele stad wordt versierd met tekeningen op de grond en de meest vrolijke kleuren! Allemaal van poeder of rijst. Dat doen ze heel knap! En natuurlijk hoort en muziek, dansen en eten bij!

Maar wacht ik zal eerst wat verder terug gaan met vertellen wat er weer allemaal is gebeurd :)

Tijdens Dashain festival zijn we gaan raften met de vrijwilligers. Omdat het nog zo veel had geregend was de rivier super hoog en was de stroming ook erg sterk. Kei gaaf om dan te gaan raften! Het ging echt lekker totdat er één rapid was en opeens iedereen uit de boot lag behalve de gids en ik! zo bizar om te zien hoe snel de andere al ver van ons weg waren. Roel was dicht bij de boot dus die heb ik nog uit het water kunnen vissen en de andere werden gered door de safety kajakers. Alleen sanju moest zich vastklampen aan een rots, arme ziel. Haha. Iedereen was daarna super bang en ik maar schreeuwen woehoe gaaf!

Met Dashain worship je je transport, dus in ons geval, onze scooter. Vorig jaar hebben we dat niet gedaan omdat we toen niet in Chobar waren en we mogen geen rituelen bij ons thuis doen omdat het anders zou betekenen dat we Chobar niet meer als ons familiehuis zien. Maar dit jaar waren we wel in Chobar dus dat betekende dat de scooter een bad kreeg en daarna werd versierd met strikjes en een tika, bloemen en natuurlijk wat fruit op de scooter... Dit ritueel doe je zodat je scooter je het hele jaar geluk brengt en over veilig naartoe brengt. Het ironische was nog wel dat de dag daarna de scooter gelijk een platte band had...WAT NOU GELUK.

We hebben in Chobar een beetje water problemen omdat we geen running water from the tab hebben dus kwam er een water tank langs om ons water voorde hele week te brengen. Nou alle potjes en pannetjes en tonnen werden naar buiten gebracht om maar zo veel mogelijk water op te vangen. Maar ja als alles in gebruik is voor water, hoe koken we dan?.....

We hebben onze bieb geopend! Zelf wilden we het niet zo groots openen en het alleen voor de kinderen doen maar het dorp dacht daar anders over. Ze hadden en of andere minister uitgenodigd en nog andere hoge piefjes die een speech zouden komen geven. Betekende in ieder geval dat ik mijn sari weer aan mocht! S' ochtends vroeg begonnen met alles inrichten en met de minuut werd de bieb mooier en mooier! Het resultaat is echt zo geweldig! De opening ging lekker op z'n Nepalees. Alle belangrijke mensjes worden dan naar voren geroepen om daar te zitten en krijgen dan een button op en een sjaal. En iedereen gaat dan speechen en speechen en speechen. Niet dat ik nou heel egoïstisch ben maar aan de andere kant vond ik t een beetje bizar dat al die mensen gingen speechen over onze bibliotheek en geen f*** ervoor hebben gedaan maar wel behandeld worden alsof ze dat wel gedaan hebben. Maar goeeeed...Sanju zegt dan dat ik te Nederlands ben en niet snap waarom zij zo behandeld moeten worden. Heeft ie gelijk in haha als iemand niks voor iets heeft gedaan ga ik hem ook niet prijzen! Maar uiteindelijk heeft de minister wel 1 lakh rupees gedoneerd aan de bieb en een andere dorpbewoner zorgt er nu voor dat er elke dag 4 verschillende kranten worden geleverd zodat de bewoners ook de krant daar kunnen lezen.
Maar het leukste moment was natuurlijk toen de kids naar binnen mochten en hun ogen uitkeken! In de ochtend hadden al veel kids geholpen met schoonmaken en slingers ophangen. Zo fijn om te zien hoe gemotiveerd ze er voor waren. Het is toch altijd afwachten met een project hoe het gaat uitpakken. We hebben heerlijk gespeeld met de kids en boeken gelezen en andere waren weer muziek aan het maken. Super geslaagd dus! En de afgelopen dagen zijn wij veel in het dorpje geweest en zo goed om te zien dat de bieb elke dag vol zat met kids die aan het lezen of spelletjes aan het spelen waren. Hopen dat dit zo blijft!

Afgelopen weekend was het Tihar, het lichtjesfestival. Ik hou zo van dit festival! Het is een beetje zoals kerstmis. Alle huizen zijn van binnen en buiten verlicht met lichtjes en elke avond moet er voor alle ramen en deuren kaarsjes gebrand worden. Ziet er zo gezellig uit! Vind het heerlijk om dan buiten te lopen en alle lichtjes te zien. Op de 3e dag wordt Godin Laxmi verwelkomt en maakt iedereen gekleurde mandalas voor hun deur en een gekleurde weg naar je 'geldkamer'. Laxmi zou voor rijkdom zorgen. Op de 4e dag vieren wij nieuwjaar en dan worship je je eigen lichaam. Er wordt dan iets van 10x een emmertje vol met bloemen, rijst, fruit en geld over je hoofd gekieperd. En op de laatste dag worshipt de zus haar broers. Sanju krijgt dan allerlei bloemen om zijn nek en achter zijn oren. Die bloemen zijn volgens mij van die paarse distel knopjes en die kunnen heel lang zonder water dus dat staat ervoor dat de liefde van de zus ook nooit dood gaat. Je krijgt dan ook 7 verschillende kleuren op je hoofd als tika. We hebben onze vrijwilligers meegenomen om ze het ritueel te laten zien. Het is ook moeilijk uit te leggen wat er allemaal gedaan wordt want het staat zo ver van onze cultuur af!
Ook hebben we het nieuwe huis van Sanju's broer moeten blessen. Vanwege de aardbeving hadden ze een nieuw huis moeten bouwen en die is nu af. Maar omdat men zand gebruikt wat uit de rivier komt en men het as van overledene in de rivier dumpt, moest het huis en het zand gezegend worden want anders is dat weer bad luck. Ik samen met ons nichtje de hele ochtend moeten koken en boven was de priester allerlei mantra's aan het opzeggen. Helaas mochten we ook niet eten totdat het zegenen voorbij en jezus wat duurde dat lang zeg!

Die priester gaat ook onze ceremonie voor het trouwen doen dus ik vragen wat er nou zo beetje gedaan moet gaan worden tijdens de ceremonie want niemand schijnt het te weten. Nou weet ik gelukkig ietsjes meer maar nog steeds niet veel. Zo moet er een groot vuur gemaakt gaan worden om alle Goden naar de ceremonie te brengen en moet ik daar 3x om heen lopen. Ook moet ik 3 rondjes om Sanju gaan lopen. Hier in Nepal wordt het als onrein gezien wanneer je van elkaars bord eet en dat doe je alleen als je man en vrouw bent dus tijdens de ceremonie moeten we ook iets van elkaars bord eten. Sanju en ik moeten ons hoofd tegen elkaar houden en dan moeten mijn ouders wijn over ons hoofd heen gieten....LEUK.
Als ik het dan toch over de bruiloft heb:.... IK HEB MIJN TROUWSARI GEKOCHT! :)