Bijna naar Nederland op vakantie!

We zijn weer lekker druk geweest de afgelopen maand. Mijn zusje was hier en dat betekende dat we veel gepland hadden! Als eerste hebben we een kindertehuis geschilderd. We hadden weer super leuke nieuwe vrijwilligers dus het was erg gezellig. Mariella, onze vrijwilliger, is kunstenares dus die heeft echt hele mooie schilderingen gemaakt voor de kinderen.

Daarna hebben we 2 sportdagen gehouden. Eentje weer met de meiden van het dovenhostel omdat ze het de vorige keer zo leuk vonden. Het was ook zeker weer erg gezellig! En de andere was met 150 kinderen die nog steeds in een tent wonen na de aardbeving, tentenkamp. We hadden veel vrijwilligers kunnen krijgen door middel van flyeren om ons te helpen voor die dag. De kinderen kwamen allemaal al aangerend toen we aankwamen. Voor de grote waren er spelletjes en de voor de kleintjes een kleurhoekje. Veel spelletjes gespeeld en op het einde hadden we voor de kinderen een medaille. Nou dat deed het hem helemaal voor de kids! Al met al weer een geweldige dag gehad. Eef heeft goed geholpen en veel voor ons gedaan dus hebben we haar bedankt met een award "token of love"! Ze heeft ook hele mooie foto's gemaakt van mijn muziektherapie sessies, die kan je vinden bij de foto's!

Sanju is veel op pad geweest voor trektochten. 3 trektochten gedaan in de afgelopen 2 maanden dus dat betekend dat ik dan veel alleen ben. Alleen was er bij 1 van de trektochten een festival dus sanju zei dat ik dan maar alleen moest gaan. Slik, alleen naar chobar voor een festival. Dus ik vragen wat het dan inhoudt en wat ik moest doen. Het heet Daywali puja en elke familie doet dat elk jaar. Je groet dan de Goden en het is vooral voor nieuwe bruiden in de familie om die dan aan de Goden voor te stellen. Maar aangezien wij volgend jaar voor de tempel trouwen hoefde ik niks te doen voor de puja maar er alleen te zijn. Nou, dat kan ik wel dacht ik. Dus ik samen met Anne, mijn steun, super vroeg in de ochtend op de scooter naar Chovar. Ik helemaal blij dat ik het bijna tot chovar had gehaald, belt sanju. Die is in de bergen en zijn Trekguide pas vergeten dus of ik weer eventjes naar huis kon rijden om daar een foto van te maken want anders konden ze de bergen niet in...Wat een vent heb ik ook. Dus wij weer gauw terug, foto maken en weer terug 45 min rijden naar Chovar om 6u in de ochtend. Nou allemaal leuk in chovar en eten klaar gemaakt en toen was het tijd voor de puja en moesten we naar de tempel. Dus ik nog een keer vragen aan sanju's broer, ik hoef niks te doen toch? Nee, jij hoeft niks te doen. Maar goed....je voelt hem al aankomen!!! Dus ik loop niks vermoedend naar de tempel en opeens word ik weg gestuurd en mocht ik nog niet bij de tempel staan. Binisha, de pas getrouwde vrouw van sanju's neef, die stond al verder op te wachten en daar moest ik bij gaan staan. Dus toen viel het kwartje al bij mij dat ik toch al als bruid met de puja mee moest gaan doen. Shit. Waar is Sanju als je hem nodig hebt?! Dus ik vragen maar wat moet ik doen dan? Geen antwoord. Word ik opeens in een rij met Binisha achter mij neergezet en krijg ik een kommetjes met rijst in mijn handen geduwd. Omdat ik ouder ben dan Binisha moet ik alles eerst doen dus daar baalde ik al helemaal van want anders kon ik nog bij haar afkijken. En opeens word ik aan mijn kurta getrokken door een mevrouw die ik helemaal niet herkende (bleek later een of andere tante te zijn) en terwijl ze aan mijn kurta trekt houdt ze een sleutel vast en lopen we naar de tempel. En tijdens het lopen moesten onze schoenen uit want de tempel betreed je alleen op blote voeten. Nou, anne heeft een foto gemaakt en je kunt aan mijn gezicht zien dat ik geen idee had wat er ging gebeuren, haha. Dus we moesten 3 rondjes om de tempel lopen en toen de rijst aan de Goden geven en met je hoofd het Godenstandbeeld aanraken. Gelukkig had ik wel eens gezien hoe ze dat deden alleen was ik een beetje in shock omdat het allemaal zo plotseling ging dus terwijl ik mij "voorstel" aan de Goden had ik het kaarsje die daar stond niet opgemerkt.....Ja, bijna mijn kurta in de fik maar gelukkig kwam Sanju's broer gauw mijn kurta weg trekken. Nou en toen moest ik dus bij alle familieleden een Tika halen en respect tonen door met mijn hoofd naar hun voeten te buigen. Dit hoeft alleen maar bij van dit soort gelegenheden anders niet hoor! En toen moesten Binisha en ik iedereen van eten voorzien en serveren. Ohja en mijn hoofd werd oranje gemaakt met poeder. Maar omdat ik dus niet wist dat dit ging gebeuren had ik gewoon mijn normale kloffie kurta aan en alle vrouwen waren helemaal opgedirkt en in sari's. Dus ik kreeg veel commentaar dat ik niet goed genoeg gekleed was..... Al met al wel een leuke ervaring en héérlijk eten gehad!

We zijn ook weer in Bungamati actief geweest en eindelijk de shelter voor het oude vrouwtje kunnen bouwen dat haar man,zoon en huis was verloren in de aardbeving. Nico, onze vrijwilliger, is een handige harry en heeft ons aardig gedrild in die 2 weken. Elke dag 6u op en om 7/8u 's avonds waren we vaak weer thuis. Maar het was heel leuk om te doen en ik heb zelf ook weer veel nieuwe dingen geleerd. Super trots dat ik de sloten erop heb kunnen schroeven en timmeren haha, nooit geweten dat ik dat kon ;) . Het vrouwtje, Amaa, was zo blij met ons en wat we voor haar deden. Zelf heeft ze ook met alles meegeholpen, op dr blote voeten en in haar sari. Wat een respect voor deze vrouw! Die heeft eelt op haar handen en voeten, daar zeg je u tegen, volgens mij kan ze niks meer voelen! De mannen mochten al het meetwerk enzo doen en wij hebben veel geschilderd, gehammerd en het alle leukste het mogen aankleden! We hadden lappen stof gekocht om het plafond mee te versieren en gordijntjes te maken etc. Zelf vloertje egaal gemaakt en aangestampt en toen zijl gelegd. Al met al is het een hele mooie shelter geworden, al zeg ik het zelf! Amaa moest huilen toen we de sleutel aan haar gaven en zei ook dat dit haar huisje is totdat ze dood gaat. Helaas is dit wel voor de meeste Nepalesen het geval. De mensen die een shelter hebben zullen nooit meer een huis kunnen bouwen omdat ze het geld er niet voor hebben dus zullen de meeste wel in hun shelter zitten totdat ze doodgaan.

Het beste nieuws is natuurlijk dat Sanju zijn visum EINDELIJK heeft gekregen en we de tickets geboekt hebben om naar Nederland op vakantie te gaan! Jeej! Het is een heel gedoe geweest, stomme Duitse ambassade. Sanju moest weer op interview en wij waren allebei erg zelfverzekerd dat hij weer gewoon zijn visum zou krijgen omdat hij het al een keer heeft gehad dus toen hij een week later terug moest komen en we te horen kregen dat ze nog geen beslissing hadden gemaakt, werden we toch wel zenuwachtig. En toen die week daarop hadden ze nog steeds geen beslissing gemaakt. Dus ik mailen en bellen met de ambassade want aan Sanju vertellen ze toch niks. Echt, ze behandelen de Nepalesen zo slecht! Ten eerste hadden ze op de dag dat Sanju zijn interview had niet opgeschreven dat hij een interview had dus mocht hij niet naar binnen ook al had hij bewijs van zijn afspraak . Gelukkig was ik mee en als Westerse kan je veel maken ;) Dus die portier de wind van voren gegeven en toen mocht Sanju toch naar binnen. Maar wat bleek nou. Ze hadden nog geen beslissing gemaakt omdat ze een papiertje kwijt waren. ZEG DAT DAN GEWOON! Hoeven wij niet in de zenuwen te zitten. Maar goed, we hebben hem! Alleen word het vanaf nu helemaal kut want de Duitse ambassade wil niet meer voor Nederland de visums regelen dus moeten we voortaan, grrr, naar INDIA - DELHI, om een visum aan te vragen! Nou dat worden dure grapjes zo en heel veel mensen kunnen het nu niet meer betalen om hun familie of vrienden op te zoeken op deze manier. Dus dat wordt voor ons ook nog leuk de volgende keer.

Als we dan het goede nieuws gehad hebben dan ook maar het slechte nieuws ;) Nou ja, voor mij slecht nieuws. Waren we zo blij dat we de tickets hadden geboekt ,krijgen we ook te horen dat de sponsoring voor mijn salaris volgend jaar niet meer door gaat. Slik. Dus nu hard op zoek naar sponsoren. Vandaag gesprek gehad bij een schooltje waar ik 3 jaar geleden ook muziektherapie heb gegeven en die hebben toegestemd om me te gaan betalen. Wel 45 euro per maand! Daar kom je in Nederland toch niet je bed voor uit ;) Maar goed, het is een begin want voor de rest kunnen de andere scholen mij niet betalen!

Maar we hebben weer een super leuk project waar we de komende tijd mee bezig gaan. In chobar is er niks voor de kinderen daar te doen. Het is boven op een enorme heuvel en er staan alleen wat huisjes en een tempel dus de kis vervelen zich dood. Dus gaan we een bieb/club huis voor te maken! Een vriendin van ons heeft een geweldig bedrag hier voor opgehaald en zaterdag beginnen we met het verven van de bieb. Er komen boeken, spelletjes, instrumenten en laptops. Een leuke hangplek voor de kids wat ook nog educatief is ;) En hopelijk kunnen we de bieb zo draaiende krijgen dat een dorpeling er ook een baan aan overhoud door de boeken uit te lenen etc.

Het is de laatste week erg druk geweest met afscheid van onze vrijwilligers/vrienden. Iedereen is weer naar huis. Dus nu zijn we nog met z'n tweetjes tot dat we naar Nederland gaan. Dat is wel eventjes wennen! Zo gewend om mensen om ons heen te hebben en het waren ook allemaal hele goede vrienden van ons. Ook andrew is weg dus geen mooie foto's meer! En het lijkt erop dat het regenseizoen al langzaam begint. Elke dag toch wel een buitje ookal blijft het wel warm weer. Hierdoor hebben we ook elke avond harde onweer! Maar to be honest, ben ik wel even blij met wat regen. Het was hier ook zo warm! ;). En de buien duren gelukkig nooit lang. Maar dat maakt het allemaal bij elkaar een beetje triest en iedereen is dus weg als ik jarig ben volgende week dus ik ben aan het aftellen om iedereen weer te zien in NL!

Maar we hebben nog genoeg te doen voordat we naar NL gaan dus daar houden we ons druk mee. Sowieso eerst mijn verjaardag vieren, bieb project met de nichtjes naar de bios omdat ze nog NOOIT in een bioscoop zijn geweest, verven, het dans optreden van het kindertehuis, crea dag met de dove kinderen, nieuwe kindertehuizen bezoeken om ze te helpen, muziektherapietrainingen geven, en natuurlijk muziektherapie blijven geven en daarnaast willen we de womenschool maar aan het licht brengen en hun helpen dus gaan we daar een promo film voor maken. De Womenschool is een school voor vrouwen die nooit de kans hebben gekregen om educatie gekregen door verschillende redenen zoals: ouders drugsverslaafd, man die erg traditioneel is, geen geld, aardbeving etc. Wij gaan hier vrijwilligers naartoe sturen om de vrouwen Engels te leren.

Oh, hoe zou ik dat bijna kunnen vergeten. De honden zijn weg! Eindelijk zijn onze bovenburen verhuisd en hebben ze de 2 keffers meegenomen. Het is nu zo heerlijk stil! Maar als het ene probleem weg is, komt er altijd een nieuwe... Doordat zij nu weg zijn, is Auntie een beetje panisch geworden. Ze doet nu alles op slot wat maar op slot kan waardoor ik een paar dagen geleden dus voor een dichte gate stond. Ze had aan de binnenkant een haak erop gedaan en aan de grote gate hing een slot. Maar omdat de deur aan de binnenkant op slot was dacht ik dat ze wel thuis was, dus ik roepen en roepen, op de gate slaan, bellen. Na een half uur wachten was ik het toch wel zat en ben ik heel charmant over de gate geklommen. De buren keken me een beetje raar aan...

Ondertussen gaat het nu goed met de India crisis. Je kunt weer overal benzine krijgen en vorige week hebben we weer een gasfles kunnen kopen om te koken. Hoera, het heeft maar een half jaar geduurd! Water blijft nog wel een probleem en dus douche ik heel vaak buiten bij de put. Heel fijn om met je kleren aan je te moeten wassen en elke keer met een emmertje water uit de put te trekken. MAAR het werkt en zo blijven we tenminste soort van schoon!

Nog een laatste verhaaltje en dan heb ik ook wel weer genoeg getypt. Gister waren we op weg naar de womenschool en op een gegeven moment stonden er overal mensen en politiewagens etc. We zijn toen gewoon verder gereden. Toen we 's avonds thuis waren was Sanju de krant aan het lezen en toen bleek dus dat op die plek waar die commotie was dus een luipaard rondliep! Die was uit de jungle naar de stad gelopen en veroorzaakte nogal wat probleempjes. Maar gelukkig is hij weer terug gebracht naar de jungle.

Nou misschien dat ik nog wat schrijf voordat we naar NL gaan maar anders tot over 4 weekjes??? Als je wilt afspreken dan hoor ik het graag :) agenda begint al aardig vol te raken! Hoop jullie allemaal te kunnen zien! XXX