Helemaal alleen

Deze keer wat filmpjes in plaats van foto's!  Van Sanju zijn dorpje / een dorpje wat door de aardbeving is kapot gemaakt en waar sanju heeft geholpen met afbreken en waar hij was toen de tweede grote aardbeving was / en een filmpje van een muziektherapie project ( wordt ook gepost op facebook). Dan zien jullie ook eens wat ik doe ;)

We hebben onze eerste soort van vrijwilliger in huis! Het begon allemaal super leuk en super creepy.
Zij studeert muziektherapie in wenen en we kwamen erachter dat zij ook op het muziek therapie congres was vorige jaar in wenen. Toen zei ik voor de grap, misschien sta je wel op mijn foto's en SERIEUS ze staat gewoon 3x op verschillende plekken op de achtergrond! Heb gewoon een stalker ;)

Maar zoals ik zei was het in het begin allemaal heel leuk om een vrijwilliger te hebben maar helaas zijn er wat ergernissen ontstaan zoals dat ze gewoon helemaal niks betaald, niks doet , niet opschiet waardoor wij te laat zijn terwijl we haar een uur van te voren wakker maken en zonder te vragen spullen van ons pakt om te gebruiken wat in dit geval een cadeautje was voor iemand anders. zucht.

Meeting gehad met een andere organisatie wat heel toevallig is opgezet door een Nederlander. Zij trainen docenten in het onderwijs om op een juiste manier les te geven en met kinderen om te gaan. Zij gaan straks ook deze training verzorgen voor docenten in speciaal onderwijs. Ik mag een presentatie gaan geven over muziektherapie, wat niet alleen super leuk om te doen is, maar ook super goed voor onze organisatie en hopelijk levert het veel werk/contacten op! En wellicht kan ik wel meer voor hun werken en trainingen geven. Nu ik weet dat zij die training gaan geven wil ik ook zorgen dat de docenten van mijn schooltjes deze trainingen krijgen aangezien zij weinig kennis beschikken en het zoveel goeds voor de kinderen zou kunnen doen. Dus weer een nieuw projectje voor ons!

We hebben songwriting gedaan bij het weeshuis over de aardbeving. Het was best heftig om te
horen hoe ze zich nog steeds voelen en wat hun wensen zijn maar het is een super ervaring voor hun geworden en ze hebben de kans gehad om over hun gevoelens te praten en natuurlijk een mooi lied te schrijven. Het duurde even voordat de kinderen op gang kwamen maar het resultaat mag er wezen, zie filmpje met de tekst! Ze hebben erg genoten van alle muzikale spelletjes en ik mocht dit vaker komen doen ;)

Sanju sponsoort al een tijdje een gehandicapte jongen en zijn familie. We zijn daar op bezoek geweest en was heel leuk. Stiekem een beetje muziektherapie gedaan. De zus van de jongen heeft spraakproblemen en is heel traag in haar denken maar toen we gingen zingen was dat helemaal weg! Ze is super fan van Justin Bieber (HELAAS ken ik daar geen liedjes van) dus hebben we in het Nepalees gezongen en ik zal daar nu voortaan ook elke week langsgaan om haar spraak te bevorderen en voor de jongen mijn zijn motoriek te verbeteren. Dit filmpje moet je even op onze INSPIREnepal facebook bekijken want het staat op Sanju zijn mobiel en die is er niet!
https://www.facebook.com/pages/INSPIREnepal/774235332696268?sk=videos

Op het schooltje gaat het heel goed. De kinderen beginnen te wennen aan mij en ze komen nu zelfs op mijn schoot zitten tijdens muziektherapie, heel waardevol. Echter heb ik iets teveel vriendjes daar nu gemaakt = er zitten allemaal bedbugs op het matras in mijn ruimte en mijn kont juikt ***&^%&
Toen plaste er een meisje in de ruimte en een andere liet een bak rijst vallen (hoe die rijst daar kwam?!) en als laatst begon het KEI hard te regen en het blijkt wat mijn ruimte niet waterproof is dus zat ik daar kletsnat de instrumenten proberen droog te houden....maar super ruimte hoor!

Ik ben nu al 5 dagen alleen thuis omdat Sanju een trektocht met  de vrijwilliger aan het doen is, over 1/2 dagen komen ze weer thuis. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel even lekker vond om het huis alleen te hebben maar natuurlijk word ik dan ziek! En wat doe je als je alleen bent en ziek op de bank ligt, natuurlijk, reisje Thailand/Cambodja plannen !!!!! Het voelt ook nog wel raar om alleen hier te zijn. Het huis voelt wel vertrouwd maar om nou echt naar buiten te gaan of zo... Toevallig was een nichtje van Sanju jarig en ik ben toen helemaal alleen op de scooter naar zijn dorpje gereden (45 min) en ja ik wist het nog te vinden! Dat ik nu alles alleen doe (naar werk, familie bezoeken) geeft ook wel weer een kick. Ik word steeds beter in scooter rijden in het Nepalese verkeer. Hoppaaaaa ik laat niemand meer voor!

Elke keer als er grappige dingen gebeuren denk ik Oh dat moet ik onthouden voor de blog.....