India drama continues

Het drama van geen benzine is helaas nog steeds niet opgelost. Bussen rijden steeds minder en mijn voeten willen steeds minder lopen. Ik doe er nu 3 uur over om bij het schooltje te komen. En het leukste is dan om er achter te komen als je daar bent dat er  maar 2 cliënten van je zijn....terwijl je van tevoren hebt gebeld of iedereen er is en er wordt gezegd jaaaa kom maar. Maar goed, de kinderen maar extra aandacht gegeven.

Om het drama nog leuker te maken begint het gas nu ook op te raken. Veel huishoudens en restaurantjes koken nu buiten op hout. Alsof we weer terug zijn in de middeleeuwen. Gelukkig hebben we nog wat gas thuis maar ik ben bang dat die ook snel op zal gaan. Wordt lekker op komkommers leven dan ;) En het water is bijna elke dag op en ik krijg het nog steeds niet in mijn systeem om eerst de kraan te checken VOORDAT ik mijn mond vol met tandpasta heb en dat graag kwijt wil.. Veel materialen zijn niet meer verkrijgbaar en het eten wordt duurder. De uitdagingen om hier te leven beginnen nu pas, haha.  Sanju heeft 15 uur, geen grapje, in de rij gestaan voor benzine zodat we met Dashain naar zijn dorpje konden gaan. Helaas heeft hij toen nog steeds niks gekregen. Maar via via hebben we toch 1 liter kunnen krijgen maar jezus, 1 liter kost nu 5 euro.

We hebben een nieuwe vrijwilliger , Julia uit Taiwan. Omdat Sanju in de rij stond en de kans op benzine niet voorbij wou laten gaan ben ik haar van het vliegveld gaan ophalen via het openbare vervoer. Uiteindelijk daar niet zoveel vrienden gemaakt omdat ik de toeristen die aan kwamen hielp met een taxi regelen. Ik weet de prijzen van een taxi plus ik kan Nepalees praten dus op een gegeven moment was ik al berucht onder de taxi chauffeurs haha.  Ze vroegen echt 3x het dubbele wat nodig was!

Eef had voor ons mooie flyers gemaakt omdat we graag een betonnen school in Chobar wilden verven. Dus we hebben in Thamel mensen aangesproken of ze wilden mee helpen. Doodeng om te doen. Raar want toen ik in de sportschool werkte moest ik elke dag mensen van alles aansmeren maar nu het om je eigen organisatie gaat is het toch wel anders! Er waren maar weinig toeristen dus we waren al snel klaar maar het meest grappige was nog dat ik een groepje Nederlanders aansprak en toen zeiden ze: oh maar wij hebben jou in de krant gezien! BIZAR!
Aangezien er maar zo weinig toeristen waren was ik een beetje bang dat het een flop zou worden maar gelukkig kregen we langzaam wat aanmeldingen. Uiteindelijk hadden we een super leuke groep! Een wat ouder stelletje uit Nederland, jong stelletje uit Belgie, oudere man uit Australie, Jongen uit Spanje en Marleen en onze vrijwilliger. Het klikte ook met iedereen gelijk dus we hebben echt een super dag gehad. Ook keiveel werk verricht. Het mooiste is nog wel dat iedereen na afloop afspraken met ons wilden maken om nog meer projecten met ons te doen omdat ze zich zo fijn voelde bij ons. Beter compliment kan je niet krijgen :) Komende zaterdag gaan we weer met een ander groepje de school afschilderen, zin in!

HA...Wat me nou toch is overkomen raad je nooit. Ik liep een restaurant in omdat ik een Nepalese muziektherapeut ging helpen bij zijn presentatie en toen kwam de eigenaar van het restaurant naar me toe: jij bent zo mooi. Uuh, bedankt... Dus ik ga zitten en bespreek de presentatie en opeens komt hij weer naar mij ,toe maar dan met zijn dochter met de vraag of ik graag modellen werk zou willen doen want zijn dochter is ontwerpster en mijn gezicht is zo mooi. Dus ik ga binnenkort een fotoshoot doen!

Marleen is in Nepal, joehoe! En toen bedachten we om een hike te gaan doen omdat achter ons huis heb je al de bergen en als het goed weer is heb je er uitzicht over de himalaya's. De dagen daarvoor hebben we de himalaya's kunnen zien en de dag dat wij op hike gingen....super bewolkt! We konden de huizen geen eens meer zien. Toch maar begonnen aan de klim, want ja we waren toch al vroeg opgestaan. Ik had al wel verwacht dat er muggen in de jungle zouden zitten maar dit had ik nooit verwacht. Je werd letterlijk aangevallen door al die beesten! Niet eentje of twee nee echt een hele zwerm! Je wist niet maar je moest slaan want overal werd je geprikt. Dus de hele weg heb ik met een plastic zak om me hen geslagen om die beesten van me af te houden. Toen kwamen een schorpioen tegen! en Marleen stapte bijna op een slang. Helaas geen luipaarden gezien ;)

We zijn naar Buttar geweest, het dorpje van Ramesh - marleen ex vriendje. Marleen heeft geld ingezameld en wil graag helpen met de opbouw. Dus we zijn gaan kijken of ze het lokale schooltje kan gaan sponsoren en wellicht het huis van ramesh. Wij zullen helpen als tussenpersoon en hopelijk kunnen we daar ook helpen opbouwen want het is daar echt super mooi! Midden in de rimboe en aan de rivier.

Marleen wou graag raften dus zijn we vroeg opgestaan om de bus te pakken. Dan kom je eindelijk bij het buspark aan en alles zit al bom en bomvol om 6u s ochtends. Tientallen bussen volgeladen met mensen zowel binnen als op het dak en over in gepropt waar ook maar plek is. Dus voor ons was ook de enige optie om op het dak te zitten! gaaf! was mijn eerste gedachte. Ook eens leuk om mee te maken. Maar na 5 minuten op ijzeren spijlen zitten met je ene bilhelft op een ijskoude en harde ijzeren stang en je andere bilhelft ergens tussen in klem gezet denk je hmmmm hoe ga ik dit 3 uur volhouden? En het ergste is dan als ze als maar mensen blijven proppen dat men op een gegeven moment gewoon over elkaar heen ligt. Jeej, lang leven geen benzine en te weinig bussen! En dan sta je nog 1 uur in de file omdat sommige chauffeurs blijkbaar niet aan de zijkant kunnen rijden. Gelukkig kwam het zonnetje al vroeg te voorschijn en konden we lekker zonnen op het dak. Alle reisspelletjes die we vroeger in de auto speelde, kwamen nu ook goed van pas! Na 4 uur kwamen we dan eindelijk aan in de bergen en toen bleek dat de raftgroep al vertrokken was :( Balen! Ach, dan maar een boekje lezen in de zon en EINDELIJK mijn bikini kunnen aantrekken. De terugweg was nog veel leuker.  Gelukkig is het dan minder druk in de bus omdat men juist naar de dorpjes wil met Dashain en niet naar Kathmandu willen. Dus we hadden een plekje binnenin alleen nu zat er een geit naast me in het gangpad die de hele weg maar bleef pissen en hij heerlijk met zijn natte pisstaart alles zat nat te spatten....Geef mij dan toch maar het dak!

Dashain is begonnen en dat betekend dat iedereen buiten aan het vliegeren is en overal zijn langs de kant van de weg schommels neer gezet want je moet je voeten van de grond hebben voor Dashain. We hadden vandaag eindelijk weer een beetje water en opeens gaat Sanju met een emmer water naar buiten dus ik van wat ga je buiten met het water doen!!! Dat hebben we zelf nodig! Maar vandaag, ja ja, moet je dus je scooter worshippen! Dus de scooter is helemaal schoongemaakt en heeft een bloemetje gekregen. Het moet toch niet gekker worden. En toen vertelde Sanju dat als je voor het eerst een voertuig koopt, je met het voertuig naar een tempel moet en daar een dier moet slachten en het bloed aan het voertuig moet geven want dan zou je eigen bloed bespaard blijven. Het is maar waar je in gelooft. Omdat we maar 1 liter benzine hebben konden we vandaag niet naar zijn dorpje en werden we door de buren uitgenodigd. Met z'n allen boven op het dakterras, vliegeren en muziek maken, heel gezellig! (Helaas vertelde ze ook dat ze het huis gaat verkopen, fingers crossed dat we er kunnen blijven wonen!!) En dan met z'n allen op een rijtje en eten, heel veel eten. Tijdens dit soort dagen worden en er ook altijd borden met eten klaar gemaakt voor de familieleden die zijn overleden. Dat eten mag niet door iemand worden opgegeten omdat hij voor de overleden familieleden zijn. Ik vind dit wel een mooi gebaar. Je bord wordt opgeschept met heel veel beaten rice (gedroogde rijst) en dan daarna moet je de rijst weer terug geven. Logica. Maar ik was allang blij dat ik dat niet allemaal op hoefde te eten! En als je dan denkt dat je bijna klaar bent komen er nog meer curry's aan die je nog moet opeten. Zucht, en dit staat me dan voor de komende dagen 3x op een dag te wachten. Hopelijk pas ik nog in mijn sari straks ;) Maar gelukkig is het eten echt heerlijk. Behalve de huid van de buffalo, geen aanrader! Morgen is het de dag dat er dieren worden geslacht om te offeren aan de goden. Gelukkig hebben we een afspraak met de vrijwilligers en hoef ik het niet te zien.